Apostoł Piotr zachęcał współstarszych: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą” (1 Piotra 5:1-4). Jeśli jesteś starszym, bez wątpienia kochasz braci i siostry i chcesz im usługiwać. Ale niekiedy może ci się wydawać, że jesteś tak zajęty lub zmęczony, że nie dasz rady sprostać temu zadaniu. Co możesz zrobić? Powiedz o swoich odczuciach Jehowie. Piotr napisał: „Jeśli ktoś usługuje, niech to robi, polegając na sile, której udziela Bóg” (1 Piotra 4:11). Twoi współwyznawcy mogą zmagać się z problemami, których nie da się w pełni rozwiązać w tym systemie rzeczy. Ale pamiętaj, że „naczelny pasterz”, Jezus Chrystus, może im pomóc lepiej, niż ktokolwiek inny. Może to zrobić zarówno teraz, jak i w nowym świecie. Jehowa pragnie, żeby starsi po prostu kochali swoich braci, zapewniali im pasterską opiekę i byli „przykładami dla trzody”. w23.09 ss. 29, 30, ak. 13, 14

Musimy unikać polegania na ludzkim sposobie myślenia. Gdybyśmy patrzyli na sprawy z ludzkiego punktu widzenia, moglibyśmy zacząć ignorować Jehowę i Jego normy (1 Kor. 3:19). „Mądrość tego świata” często odwołuje się do cielesnych pragnień. Niektórzy chrześcijanie w Pergamonie i Tiatyrze przejęli popularne w tych miastach bałwochwalcze i niemoralne poglądy. Jezus stanowczo napomniał oba te zbory za tolerowanie niemoralności (Obj. 2:14, 20). Na nas też wywierana jest presja, żebyśmy przejęli niewłaściwe poglądy. Członkowie rodziny i znajomi mogą grać na naszych emocjach i nakłaniać nas do łamania praw Bożych. Mogą twierdzić, że uleganie swoim pragnieniom to nic złego i że biblijne normy moralne są przestarzałe. Niekiedy może nam się wydawać, że wskazówki, które otrzymujemy od Jehowy, nie są wystarczająco jasne. Czasami może nas nawet brać pokusa, żeby ‛wyjść poza to, co napisano’ (1 Kor. 4:6). w23.07 s. 16, ak. 10, 11

Maria, matka Jezusa, potrzebowała sił. Miała zajść w ciążę, chociaż nie była jeszcze mężatką. Stanęła przed niezwykle odpowiedzialnym zadaniem. Brakowało jej doświadczenia w wychowywaniu dzieci, a miała zatroszczyć się o chłopca, który zostanie Mesjaszem. A ponieważ nigdy nie współżyła z mężczyzną, to jak miała wyjaśnić całą tę sytuację swojemu narzeczonemu Józefowi? (Łuk. 1:26-33). Jak Maria nabrała sił? Szukała pomocy u innych. Na przykład poprosiła Gabriela, żeby podał jej więcej szczegółów (Łuk. 1:34). Krótko potem wybrała się w podróż w „górskie okolice” Judy, żeby odwiedzić swoją krewną Elżbietę. Elżbieta ją pochwaliła i pod wpływem ducha Bożego wypowiedziała zachęcające proroctwo na temat jej nienarodzonego syna (Łuk. 1:39-45). Maria powiedziała, że Jehowa „swoim ramieniem dokonał potężnych dzieł” (Łuk. 1:46-51). Zapewnił jej wsparcie poprzez Gabriela i Elżbietę. w23.10 ss. 14, 15, ak. 10-12