Ιούλιος

Καθετί που έλεγε και έκανε ο Ιησούς, περιλαμβανομένων και των θαυμάτων του, αντανακλούσε τέλεια τον τρόπο σκέψης και τα αισθήματα του Πατέρα του. (Ιωάν. 14:9) Τι μαθαίνουμε από τα θαύματα του Ιησού; Ο Ιησούς και ο Πατέρας του μας αγαπούν βαθιά. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, έδειχνε το βάθος της αγάπης του για τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τη θαυματουργική του δύναμη για να τους ανακουφίσει από τα βάσανά τους. Σε μια περίπτωση, δύο τυφλοί τον ικέτευσαν να τους βοηθήσει. (Ματθ. 20:30-34) Προσέξτε ότι ο Ιησούς “ένιωσε ευσπλαχνία” και κατόπιν τους θεράπευσε. Το ρήμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σπλαγχνίζομαι, το οποίο χρησιμοποιείται εδώ, αναφέρεται σε έντονη συμπόνια την οποία νιώθουμε βαθιά στα σωθικά μας. Τέτοια βαθιά συμπόνια, η οποία αποτελεί έκφραση αγάπης, υποκίνησε επίσης τον Ιησού να θρέψει τους πεινασμένους και να γιατρέψει έναν λεπρό. (Ματθ. 15:32· Μάρκ. 1:41) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός της «τρυφερής συμπόνιας», και ο Γιος του μας αγαπούν βαθιά και πονούν όταν υποφέρουμε. (Λουκ. 1:78· 1 Πέτρ. 5:7) Πόσο θα λαχταρούν να εξαλείψουν όλες τις συμφορές που πλήττουν την ανθρωπότητα! w23.04 σ. 3 ¶4, 5

Μπορούμε να κάνουμε πρακτικά βήματα για να ελαχιστοποιήσουμε την έκθεσή μας στις εσφαλμένες νοοτροπίες και αντιλήψεις που είναι δημοφιλείς στο σύστημα του Σατανά. Μπορούμε να γεμίζουμε τον νου μας με ωφέλιμες σκέψεις διαβάζοντας και μελετώντας τη Γραφή. Η παρακολούθηση των συναθροίσεων και η συμμετοχή στη διακονία θα προφυλάσσουν επίσης τον τρόπο σκέψης μας. Ο Ιεχωβά με τη σειρά του υπόσχεται ότι δεν θα μας αφήσει να πειραστούμε πέρα από αυτό που αντέχουμε. (1 Κορ. 10:12, 13) Ο καθένας από εμάς χρειάζεται να προσεύχεται περισσότερο από ποτέ για να παραμείνει πιστός στον Ιεχωβά σε αυτές τις δύσκολες τελευταίες ημέρες. Ο Ιεχωβά θέλει “να ανοίγουμε σε αυτόν την καρδιά μας” με προσευχή. (Ψαλμ. 62:8) Να αινείτε τον Ιεχωβά και να τον ευχαριστείτε για όλα όσα κάνει. Να του ζητάτε να σας βοηθάει να είστε θαρραλέοι στη διακονία. Να τον ικετεύετε να σας βοηθάει να χειρίζεστε οποιαδήποτε προβλήματα και να αντιστέκεστε σε οποιονδήποτε πειρασμό ίσως αντιμετωπίζετε. Μην επιτρέπετε σε τίποτα και κανέναν να σας εμποδίζει να προσεύχεστε τακτικά στον Ιεχωβά. w23.05 σ. 7 ¶17, 18

Γιατί παρακολουθούμε τις συναθροίσεις; Πρωτίστως για να αινούμε τον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 26:12· 111:1) Επίσης, παρακολουθούμε τις συναθροίσεις για να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. (1 Θεσ. 5:11) Όταν σηκώνουμε το χέρι μας και κάνουμε ένα σχόλιο, εξυπηρετούνται και οι δύο αυτοί σκοποί. Αλλά όσον αφορά τα σχόλια, ίσως αντιμετωπίζουμε κάποιες δυσκολίες. Μπορεί να μας αγχώνει η προοπτική να κάνουμε σχόλια. Ή ίσως επιθυμούμε διακαώς να συμμετέχουμε αλλά δεν μας δίνεται ο λόγος όσο συχνά θα θέλαμε. Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες; Ο απόστολος Παύλος είπε ότι πρέπει να εστιάζουμε στο να “ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον”. Αν αντιλαμβανόμαστε ότι οι άλλοι στο ακροατήριο μπορούν να ενθαρρυνθούν ακόμα και από μια απλή έκφραση της πίστης μας, θα μας είναι ευκολότερο να σηκώσουμε το χέρι μας. Από την άλλη πλευρά, αν δεν μας δίνεται ο λόγος συχνά, μπορούμε να χαιρόμαστε που άλλοι στην εκκλησία θα έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν.​—1 Πέτρ. 3:8. w23.04 σ. 20 ¶1-3

Βγήκε το διάταγμα! Οι Ιουδαίοι, οι οποίοι ήταν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα περίπου 70 χρόνια, ήταν ελεύθεροι να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, τον Ισραήλ. (Έσδρ. 1:2-4) Μόνο ο Ιεχωβά θα μπορούσε να το επιτελέσει αυτό. Επειδή η Βαβυλώνα κανονικά δεν απελευθέρωνε τους αιχμαλώτους της. (Ησ 14:4, 17) Αλλά η Βαβυλώνα είχε ανατραπεί, και ο νέος άρχοντας είχε πει στους Ιουδαίους ότι μπορούσαν να φύγουν. Όλοι οι Ιουδαίοι, ιδίως οι οικογενειάρχες, έπρεπε να πάρουν μια απόφαση: να φύγουν από τη Βαβυλώνα ή να μείνουν εκεί. Αυτή η απόφαση ίσως να μην ήταν εύκολη. Πολλοί δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν τις κακουχίες του ταξιδιού λόγω προχωρημένης ηλικίας. Επιπρόσθετα, οι περισσότεροι Ιουδαίοι είχαν γεννηθεί στη Βαβυλώνα, και αυτή ήταν ο μόνος τόπος που είχαν γνωρίσει. Για αυτούς, η γη του Ισραήλ ήταν η χώρα των προγόνων τους. Κάποιοι Ιουδαίοι προφανώς τα είχαν καταφέρει πολύ καλά στη Βαβυλώνα, οπότε ίσως δυσκολεύονταν να αφήσουν τα άνετα σπίτια τους ή τις επιχειρήσεις τους και να εγκατασταθούν σε έναν άγνωστο τόπο. w23.05 σ. 14 ¶1, 2

Ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει να καλλιεργούμε συνεχώς υπομονή, συμπόνια και αγάπη. Το εδάφιο Λουκάς 21:19 λέει: «Μέσω της υπομονής σας θα διατηρήσετε τη ζωή σας». Το εδάφιο Κολοσσαείς 3:12 αναφέρει: «Ντυθείτε την τρυφερή στοργή της συμπόνιας». Και τα εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 4:9, 10 λένε: «Οι ίδιοι έχετε διδαχτεί από τον Θεό να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. . . . Σας προτρέπουμε όμως, αδελφοί, να το κάνετε αυτό σε πληρέστερο βαθμό». Όλα αυτά τα εδάφια απευθύνονταν σε μαθητές που είχαν ήδη δείξει υπομονή, συμπόνια και αγάπη. Εντούτοις, έπρεπε να συνεχίσουν να καλλιεργούν αυτές τις ιδιότητες. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Για να ωφεληθείτε, εξετάστε πώς εκδήλωναν οι πρώτοι Χριστιανοί αυτές τις ιδιότητες. Έπειτα, θα δείτε πώς μπορείτε να μιμείστε εκείνους τους μαθητές και, ως αποτέλεσμα, να αποδειχτείτε έτοιμοι για τη μεγάλη θλίψη. Όταν τελικά αρχίσει η μεγάλη θλίψη, θα έχετε μάθει να υπομένετε και θα είστε αποφασισμένοι να συνεχίσετε να το κάνετε αυτό. w23.07 σ. 3 ¶4, 8

Είτε ανήκουμε στους χρισμένους είτε στα «άλλα πρόβατα», χρειάζεται να παραμείνουμε στην “Οδό της Αγιότητας” καθώς αυτή περνάει μέσα από τον πνευματικό παράδεισο και μας οδηγεί στις μελλοντικές ευλογίες της Βασιλείας. (Ιωάν. 10:16) Από το 1919 Κ.Χ., εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά έχουν φύγει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, και έχουν αρχίσει να ταξιδεύουν σε αυτόν τον συμβολικό δρόμο. Όταν οι Ιουδαίοι έφυγαν από τη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά φρόντισε να αφαιρεθούν τα εμπόδια από τον δρόμο τους. (Ησ. 57:14) Τι θα πούμε για τη σύγχρονη “Οδό της Αγιότητας”; Επί πολλούς αιώνες πριν από το 1919, ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε θεοφοβούμενους ανθρώπους για να βοηθήσουν να ανοίξει ο δρόμος που θα οδηγούσε έξω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Παράβαλε Ησαΐας 40:3) Έκαναν αναγκαίες εργασίες προετοιμασίας​—πνευματικά έργα οδοποιίας​—ώστε να είναι αργότερα εφικτό να φύγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη άνθρωποι με δίκαιη καρδιά και να μπουν στον πνευματικό παράδεισο, όπου θα είχε αποκατασταθεί η αγνή λατρεία του Ιεχωβά. w23.05 σ. 16 ¶8, 9

Ο Ιεχωβά θέλει να τον υπηρετούμε με χαρά και προθυμία. (2 Κορ. 9:7) Υπάρχει λοιπόν λόγος να προσπαθούμε να πετύχουμε έναν πνευματικό στόχο αν δεν νιώθουμε τη διάθεση να το κάνουμε αυτό; Σκεφτείτε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε: «Πειθαρχώ με αυστηρότητα το σώμα μου και το οδηγώ ως δούλο». (1 Κορ. 9:25-27, υποσ.) Ο Παύλος ανάγκαζε τον εαυτό του να κάνει το σωστό, ακόμα και όταν ίσως ένιωθε την τάση να ενεργήσει διαφορετικά. Επιδοκίμασε ο Ιεχωβά την υπηρεσία του Παύλου; Ασφαλώς! Επιπλέον, τον αντάμειψε για τις προσπάθειές του. (2 Τιμ. 4:7, 8) Παρόμοια, ο Ιεχωβά ευαρεστείται όταν μας βλέπει να προσπαθούμε να πετύχουμε τον στόχο μας ακόμα και αν δεν νιώθουμε πως έχουμε ισχυρή θέληση για αυτό. Ευαρεστείται επειδή, αν και μπορεί να μην το κάνουμε αυτό πάντα από αγάπη για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, ξέρει ότι το κάνουμε από αγάπη για εκείνον. Όπως ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Παύλο, έτσι θα ευλογήσει και εμάς για τις προσπάθειές μας. (Ψαλμ. 126:5) Και καθώς γευόμαστε την ευλογία του Ιεχωβά, μπορεί μάλιστα να αρχίσουμε να έχουμε ισχυρότερη θέληση. w23.05 σ. 29 ¶9, 10

O απόστολος Παύλος παρομοίασε εκείνους που δεν θα επιζήσουν από την ημέρα του Ιεχωβά με ανθρώπους που κοιμούνται. Εκείνοι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους ούτε έχουν αίσθηση του χρόνου. Επομένως, δεν μπορούν να διακρίνουν σημαντικές εξελίξεις ούτε να αντιδράσουν ανάλογα. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα κοιμούνται με πνευματική έννοια. (Ρωμ. 11:8) Αδιαφορούν για τις αποδείξεις που πιστοποιούν ότι ζούμε «στις τελευταίες ημέρες» και ότι η μεγάλη θλίψη θα έρθει σύντομα. (2 Πέτρ. 3:3, 4) Εμείς όμως αναγνωρίζουμε ότι η θεόπνευστη συμβουλή που μας καλεί να μένουμε άγρυπνοι αποκτάει όλο και πιο επείγοντα χαρακτήρα με την κάθε μέρα που περνάει. (1 Θεσ. 5:6) Πρέπει λοιπόν να παραμένουμε ήρεμοι και σταθεροί. Γιατί; Για να μην εμπλακούμε στα πολιτικά και στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Η πίεση να πάρουμε θέση σε αυτούς τους τομείς θα αυξάνεται καθώς πλησιάζει η ημέρα του Ιεχωβά. Παρ’ όλα αυτά, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το πώς θα αντιδράσουμε. Το πνεύμα του Θεού θα μας βοηθάει να είμαστε σε ήρεμη και σταθερή διανοητική κατάσταση και να παίρνουμε σοφές αποφάσεις.​—Λουκ. 12:11, 12. w23.06 σ. 9, 10 ¶6, 7

Τι σας έρχεται στον νου όταν ακούτε το όνομα Σαμψών; Πιθανότατα σκέφτεστε έναν άνθρωπο με εκπληκτική δύναμη. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά ο Σαμψών πήρε μια κακή απόφαση η οποία είχε οδυνηρές συνέπειες. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά εστίασε στο συνολικό ιστορικό πιστότητας του Σαμψών, το οποίο φρόντισε να συμπεριληφθεί στην Αγία Γραφή προς όφελός μας. Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Σαμψών για να επιτελέσει εκπληκτικά πράγματα προς όφελος του εκλεκτού λαού Του, του Ισραήλ. Αιώνες μετά τον θάνατο του Σαμψών, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον απόστολο Παύλο να συμπεριλάβει το όνομά του σε έναν κατάλογο εξαίρετων αντρών πίστης. (Εβρ. 11:32-34) Το παράδειγμα του Σαμψών μπορεί να μας ενθαρρύνει. Εκείνος στηριζόταν στον Ιεχωβά ακόμα και σε δύσκολες περιστάσεις. Μπορούμε να ενθαρρυνθούμε καθώς και να αντλήσουμε άλλα πρακτικά διδάγματα από το παράδειγμά του. w23.09 σ. 2 ¶1, 2

Μπορούμε να ενισχύσουμε την υπομονή μας αν εκφράζουμε τακτικά και ένθερμα τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά. (1 Θεσ. 5:17) Ίσως δεν αντιμετωπίζετε κάποια σφοδρή δοκιμασία αυτή τη στιγμή. Αναζητάτε όμως την καθοδηγία του Ιεχωβά οποτεδήποτε νιώθετε αναστατωμένοι, μπερδεμένοι ή πελαγωμένοι; Αν ζητάτε τακτικά από τον Θεό μας να σας βοηθάει με τις καθημερινές σας δυσκολίες τώρα, δεν θα διστάσετε να το κάνετε αυτό όταν αντιμετωπίσετε μεγαλύτερες δυσκολίες στο μέλλον. Τότε, θα έχετε την πεποίθηση ότι εκείνος ξέρει ακριβώς πότε και πώς να ενεργήσει για χάρη σας. (Ψαλμ. 27:1, 3) Έχουμε περισσότερες πιθανότητες να υπομείνουμε τη μελλοντική μεγάλη θλίψη αν υπομένουμε τις δοκιμασίες που προκύπτουν σήμερα. (Ρωμ. 5:3) Γιατί το λέμε αυτό; Πολλοί αδελφοί έχουν διαπιστώσει ότι κάθε δοκιμασία της πίστης την οποία υπέμειναν τους βοήθησε να αντέξουν την επόμενη. Η υπομονή τούς εξάγνισε, ενισχύοντας την πίστη τους ότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος και πρόθυμος να βοηθήσει. Η πίστη με τη σειρά της τους βοήθησε να υπομείνουν την επόμενη δοκιμασία.​—Ιακ. 1:2-4. w23.07 σ. 3 ¶7, 8

Η ταπεινοφροσύνη και η συμπόνια του Ιεχωβά τον ωθούν να είναι λογικός. Για παράδειγμα, η ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά έγινε φανερή όταν επρόκειτο να καταστρέψει τους πονηρούς κατοίκους των Σοδόμων. Μέσω των αγγέλων του, ο Ιεχωβά έδωσε στον δίκαιο Λωτ την οδηγία να καταφύγει στην ορεινή περιοχή. Ο Λωτ φοβόταν να πάει εκεί. Γι’ αυτό, ικέτευσε τον Ιεχωβά να του επιτρέψει να καταφύγει με την οικογένειά του στη Σηγώρ, μια μικρή πόλη η οποία επρόκειτο κανονικά να καταστραφεί. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να επιμείνει να ακολουθήσει ο Λωτ τις οδηγίες του κατά γράμμα. Αντί για αυτό, δέχτηκε το αίτημα του Λωτ, παρότι αυτό σήμαινε ότι δεν θα κατέστρεφε τη Σηγώρ. (Γέν. 19:18-22) Αιώνες αργότερα, ο Ιεχωβά έδειξε συμπόνια στους κατοίκους της Νινευή. Έστειλε τον προφήτη Ιωνά να αναγγείλει την επικείμενη καταστροφή της πόλης και των πονηρών κατοίκων της. Αλλά όταν οι Νινευίτες μετανόησαν, ο Ιεχωβά τούς λυπήθηκε και δεν κατέστρεψε την πόλη.​—Ιωνάς 3:1, 10· 4:10, 11. w23.07 σ. 21 ¶5

Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Ιωάς; Αυτός ήταν σαν δέντρο με ρηχές ρίζες που εξαρτόταν από έναν πάσσαλο για στήριξη. Όταν έλειψε ο πάσσαλος​—ο Ιωδαέ​—και φύσηξαν οι άνεμοι της αποστασίας, ο Ιωάς έπεσε. Αυτό καταδεικνύει δυναμικά ότι ο φόβος μας για τον Θεό δεν πρέπει να εξαρτάται αποκλειστικά από την καλή επιρροή των συγχριστιανών μας, περιλαμβανομένων και των μελών της οικογένειάς μας. Για να παραμείνουμε πνευματικά ισχυροί, πρέπει να ενισχύουμε τη δική μας θεοσεβή αφοσίωση και τον δικό μας θεοσεβή φόβο μέσω τακτικής μελέτης, στοχασμού και προσευχής. (Ιερ. 17:7, 8· Κολ. 2:6, 7) Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά δεν ζητάει πολλά από εμάς. Αυτό που αναμένει συνοψίζεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:13, το οποίο λέει: «Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου». Αν φοβόμαστε τον Θεό, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε μελλοντικές δοκιμασίες και να μείνουμε σταθεροί. Τίποτα δεν θα μπορεί να βλάψει τη φιλία μας με τον Ιεχωβά. w23.06 σ. 19 ¶17-19

Η εγγύηση του Θεού ξεκινάει με την εξής εισαγωγή: «Εκείνος που κάθεται στον θρόνο είπε». (Αποκ. 21:5α) Αυτά τα λόγια εισάγουν τη μία από τις τρεις μόνο περιπτώσεις στο βιβλίο της Αποκάλυψης όπου ο Ιεχωβά μιλάει μέσα στα οράματα. Συνεπώς, αυτή η εγγύηση παρέχεται, όχι από κάποιον ισχυρό άγγελο, ούτε ακόμα και από τον αναστημένο Ιησού, αλλά από τον ίδιο τον Ιεχωβά! Το γεγονός αυτό τονίζει πόσο αξιόπιστα είναι τα λόγια που ακολουθούν. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή ο Ιεχωβά «δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Αυτή η δήλωση κάνει τα λόγια που διαβάζουμε στα εδάφια Αποκάλυψη 21:5, 6 απολύτως αξιόπιστα. Σκεφτείτε τη λέξη «Δείτε!» Ο όρος ἰδοὺ του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται εδώ «δείτε» χρησιμοποιείται επανειλημμένα στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Τι ακολουθεί; Η δήλωση του Θεού: «Κάνω νέα τα πάντα». Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά μιλάει για μελλοντικές αλλαγές, αλλά για εκείνον αυτή η υπόσχεση είναι τόσο βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί ώστε μιλάει για αυτές τις αλλαγές σαν να λάβαιναν ήδη χώρα.​—Ησ. 46:10. w23.11 σ. 3, 4 ¶7, 8

Ο απόστολος Πέτρος πάλευε με τις αδυναμίες του. Σκεφτείτε μερικά παραδείγματα. Όταν ο Ιησούς εξήγησε ότι επρόκειτο να υποφέρει και να πεθάνει σε εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών, ο Πέτρος τον επέπληξε. (Μάρκ. 8:31-33) Επανειλημμένα, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι μάλωσαν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. (Μάρκ. 9:33, 34) Το τελευταίο βράδυ πριν από τον θάνατο του Ιησού, ο Πέτρος ενήργησε παρορμητικά και έκοψε το αφτί ενός ανθρώπου. (Ιωάν. 18:10) Το ίδιο εκείνο βράδυ, ενέδωσε στον φόβο και αρνήθηκε τρεις φορές ότι γνώριζε τον φίλο του τον Ιησού. (Μάρκ. 14:66-72) Αυτό έκανε τον Πέτρο να κλάψει πικρά. Ο Ιησούς δεν θεώρησε χαμένη υπόθεση τον αποκαρδιωμένο απόστολό του. Μετά την ανάστασή του, έδωσε στον Πέτρο την ευκαιρία να τον βεβαιώσει ξανά για την αγάπη του. Τον προσκάλεσε να υπηρετήσει ταπεινά ως ποιμένας των προβάτων του. (Ιωάν. 21:15-17) Ο Πέτρος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση. Βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής και ήταν από τους πρώτους που χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. w23.09 σ. 22 ¶6, 7

Ο απόστολος Πέτρος πρότρεψε τους συμπρεσβυτέρους του: «Να ποιμαίνετε το ποίμνιο του Θεού». (1 Πέτρ. 5:1-4) Αν είστε πρεσβύτερος, ξέρουμε ότι αγαπάτε τους αδελφούς και τις αδελφές σας και θέλετε να τους ποιμαίνετε. Εντούτοις, κάποιες φορές ίσως νιώθετε ότι είστε τόσο απασχολημένος ή τόσο κουρασμένος ώστε δεν μπορείτε να εκπληρώσετε αυτόν τον διορισμό. Τι μπορείτε να κάνετε; Να εκφράζετε τις ανησυχίες σας στον Ιεχωβά. Ο Πέτρος έγραψε: «Αν κάποιος υπηρετεί, ας το κάνει αυτό εξαρτώμενος από την ισχύ που χορηγεί ο Θεός». (1 Πέτρ. 4:11) Οι αδελφοί και οι αδελφές σας ίσως αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία δεν είναι δυνατόν να λυθούν πλήρως σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αλλά να θυμάστε ότι “ο αρχιποιμένας”, ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να τους βοηθήσει καλύτερα από εσάς. Μπορεί να το κάνει αυτό και σήμερα και στον νέο κόσμο. Ο Θεός ζητάει από τους πρεσβυτέρους απλώς να αγαπούν τους αδελφούς τους, να ποιμαίνουν τους αδελφούς τους και να γίνονται «παραδείγματα για το ποίμνιο». w23.09 σ. 29, 30 ¶13, 14

Δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε ανθρώπινη λογίκευση. Αν βλέπουμε τα πράγματα από ανθρώπινη άποψη, ίσως αρχίσουμε να αψηφούμε τον Ιεχωβά και τους κανόνες του. (1 Κορ. 3:19) «Η σοφία αυτού του κόσμου» συχνά κάνει έκκληση στις σαρκικές επιθυμίες. Μερικοί Χριστιανοί στην Πέργαμο και στα Θυάτειρα υιοθέτησαν τις ειδωλολατρικές και ανήθικες απόψεις που ήταν διαδεδομένες σε εκείνες τις πόλεις. Ο Ιησούς έστειλε ισχυρή συμβουλή και στις δύο εκκλησίες επειδή ανέχονταν τη σεξουαλική ανηθικότητα. (Αποκ. 2:14, 20) Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πίεση να υιοθετήσουμε εσφαλμένες απόψεις. Συγγενείς και γνωστοί ίσως κάνουν έκκληση στα συναισθήματά μας και μας προτρέπουν να συμβιβαστούμε. Για παράδειγμα, ίσως ισχυρίζονται ότι δεν πειράζει να ενδίδουμε στις επιθυμίες μας και ότι οι ηθικοί κανόνες της Γραφής είναι απαρχαιωμένοι. Κάποιες φορές, ίσως κάνουμε τον συλλογισμό ότι η κατεύθυνση που μας δίνει ο Ιεχωβά δεν είναι επαρκής. Θα μπορούσαμε μάλιστα να μπούμε στον πειρασμό να “προχωρήσουμε πέρα από όσα είναι γραμμένα”.​—1 Κορ. 4:6. w23.07 σ. 16 ¶10, 11

Η Μαρία, η μητέρα του Ιησού, χρειαζόταν δύναμη. Δεν ήταν παντρεμένη, αλλά επρόκειτο να μείνει έγκυος. Δεν είχε αναθρέψει δικά της παιδιά, αλλά επρόκειτο να φροντίσει το παιδί που θα γινόταν ο Μεσσίας. Και εφόσον δεν είχε ποτέ της σεξουαλικές σχέσεις, πώς θα τα εξηγούσε όλα αυτά στον αρραβωνιαστικό της, τον Ιωσήφ; (Λουκ. 1:26-33) Πώς έλαβε η Μαρία δύναμη; Ζήτησε βοήθεια. Για παράδειγμα, ζήτησε από τον Γαβριήλ να της δώσει περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τον διορισμό της. (Λουκ. 1:34) Έπειτα από λίγο, ταξίδεψε ως την «ορεινή περιοχή» του Ιούδα για να επισκεφτεί τη συγγενή της την Ελισάβετ. Η Ελισάβετ επαίνεσε τη Μαρία, και μέσω έμπνευσης από τον Ιεχωβά είπε μια ενθαρρυντική προφητεία για τον αγέννητο γιο της Μαρίας. (Λουκ. 1:39-45) Η Μαρία είπε ότι ο Ιεχωβά «ενήργησε κραταιά με τον βραχίονά του». (Λουκ. 1:46-51) Μέσω του Γαβριήλ και της Ελισάβετ, ο Ιεχωβά ενίσχυσε τη Μαρία. w23.10 σ. 14, 15 ¶10-12

Ένας περιορισμένος αριθμός μαθητών του Χριστού έχουν χριστεί με άγιο πνεύμα και έχουν μια ειδική σχέση με τον Ιεχωβά. Αυτοί οι 144.000 πρόκειται να υπηρετήσουν ως ιερείς στον ουρανό μαζί με τον Ιησού. (Αποκ. 14:1) Τα Άγια της σκηνής της μαρτυρίας εξεικονίζουν την κατάστασή τους ως γεννημένων από το πνεύμα γιων του Θεού ενόσω βρίσκονται στη γη. (Ρωμ. 8:15-17) Τα Άγια των Αγίων της σκηνής της μαρτυρίας εξεικονίζουν τον ουρανό, τον τόπο όπου κατοικεί ο Ιεχωβά. Η “κουρτίνα”, η οποία χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων, αντιπροσωπεύει το σάρκινο σώμα του Ιησού το οποίο αποτελούσε φραγμό που τον εμπόδιζε να μπει στον ουρανό ως ο μεγάλος Αρχιερέας του πνευματικού ναού. Παραδίδοντας το ανθρώπινο σώμα του ως θυσία για την ανθρωπότητα, ο Ιησούς άνοιξε τον δρόμο για την ουράνια ζωή για όλους τους χρισμένους Χριστιανούς. Εκείνοι πρέπει επίσης να αφήσουν πίσω το σάρκινο σώμα τους προκειμένου να λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους.​—Εβρ. 10:19, 20· 1 Κορ. 15:50. w23.10 σ. 28 ¶13

Ο Γεδεών αντέδρασε με πραότητα όταν τον επέκριναν οι Εφραϊμίτες. (Κριτ. 8:1-3) Δεν απάντησε με θυμό. Έδειξε ταπεινοφροσύνη ακούγοντας τα παράπονά τους και εκτόνωσε με διακριτικότητα την τεταμένη κατάσταση. Οι σοφοί πρεσβύτεροι μιμούνται τον Γεδεών ακούγοντας προσεκτικά και αντιδρώντας με πραότητα αν δεχτούν επικρίσεις. (Ιακ. 3:13) Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλουν στην ειρήνη της εκκλησίας. Όταν ο Γεδεών έλαβε τιμές για τη νίκη επί του Μαδιάμ, εστίασε την προσοχή στον Ιεχωβά. (Κριτ. 8:22, 23) Πώς μπορούν οι διορισμένοι άντρες να μιμούνται τον Γεδεών; Με το να αποδίδουν στον Ιεχωβά την τιμή για όσα επιτελούν. (1 Κορ. 4:6, 7) Για παράδειγμα, αν ένας πρεσβύτερος επαινείται για τη διδακτική του ικανότητα, μπορεί να στρέφει την προσοχή στην πηγή της διδασκαλίας, τον Λόγο του Θεού, ή στην εκπαίδευση που λαβαίνουμε από την οργάνωση του Ιεχωβά. Οι πρεσβύτεροι θα ήταν καλό να κάνουν κατά καιρούς αυτοεξέταση για να δουν αν τραβούν υπερβολικά την προσοχή στον εαυτό τους. w23.06 σ. 4 ¶7, 8

Αν δεν λάβουμε αυτό που ζητήσαμε μέσω προσευχής, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Προσεύχομαι για το σωστό πράγμα;” Πολλές φορές, νομίζουμε ότι ξέρουμε ποιο είναι το καλύτερο για εμάς. Αλλά τα πράγματα που ζητάμε μπορεί να μη μας ωφελούν μακροπρόθεσμα. Αν προσευχόμαστε για κάποιο πρόβλημα, ίσως υπάρχει καλύτερη λύση από αυτήν που ζητάμε εμείς. Εκτός αυτού, ορισμένα πράγματα που ζητάμε ίσως να μην είναι σε αρμονία με το θέλημα του Ιεχωβά. (1 Ιωάν. 5:14) Λόγου χάρη, σκεφτείτε το παράδειγμα κάποιων γονέων που ζήτησαν από τον Ιεχωβά να κρατήσει το παιδί τους στην αλήθεια. Αυτό φαίνεται θεμιτό αίτημα. Εντούτοις, ο Ιεχωβά δεν εξαναγκάζει κανέναν μας να τον υπηρετεί. Θέλει όλοι μας, περιλαμβανομένων και των παιδιών μας, να επιλέξουμε να τον λατρεύουμε. (Δευτ. 10:12, 13· 30:19, 20) Επομένως, οι γονείς θα μπορούσαν να ζητούν από τον Ιεχωβά να τους βοηθήσει να αγγίξουν την καρδιά του παιδιού τους ώστε να υποκινηθεί να αγαπήσει τον Ιεχωβά και να γίνει φίλος Του.​—Παρ. 22:6· Εφεσ. 6:4. w23.11 σ. 21 ¶5· σ. 23 ¶12

Γιατί είναι η παροχή παρηγοριάς σημαντική έκφραση της αγάπης μας; Σύμφωνα με κάποιο Βιβλικό σύγγραμμα, η λέξη παρακαλείτε του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που χρησιμοποίησε εδώ ο απόστολος Παύλος μεταδίδει την έννοια του «να στέκεται κανείς δίπλα σε ένα άτομο για να το ενθαρρύνει όταν υφίσταται σοβαρή δοκιμή». Επομένως, όταν παρηγορούμε κάποιον ομόπιστό μας που υποφέρει, τον βοηθάμε να σηκωθεί και να συνεχίσει να περπατάει στον δρόμο για τη ζωή. Κάθε φορά που είμαστε δίπλα σε έναν ομόπιστό μας για να μας πει τον πόνο του, του εκφράζουμε την αγάπη μας. (2 Κορ. 7:6, 7, 13) Τα αισθήματα συμπόνιας και η παροχή παρηγοριάς συνδέονται στενά. Με ποιον τρόπο; Το συμπονετικό άτομο υποκινείται να παρηγορήσει άλλους και να προσπαθήσει να απαλύνει τον πόνο τους. Επομένως, πρώτα νιώθουμε συμπόνια και κατόπιν δίνουμε παρηγοριά. Προσέξτε πώς συνδέει ο Παύλος τη συμπόνια του Ιεχωβά με την παρηγοριά που δίνει Εκείνος. Ο Παύλος αποκαλεί τον Ιεχωβά “Πατέρα του τρυφερού ελέους και Θεό κάθε παρηγοριάς”.​—2 Κορ. 1:3. w23.11 σ. 9, 10 ¶8-10

Όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού μπορούν να αναμένουν θλίψη. Σκεφτείτε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης: «Όταν ήμασταν μαζί σας, σας λέγαμε εκ των προτέρων ότι θα υποφέραμε θλίψη και . . . αυτό ακριβώς συνέβη». (1 Θεσ. 3:4) Στους δε Κορινθίους έγραψε: «Θέλουμε να είστε πλήρως ενήμεροι, αδελφοί, για τη θλίψη που περάσαμε . . . Είχαμε πολλές αμφιβολίες ακόμη και για τη ζωή μας». (2 Κορ. 1:8· 11:23-27) Και σήμερα οι Χριστιανοί μπορούν να αναμένουν κάποια μορφή θλίψης. (2 Τιμ. 3:12) Καθώς εκδηλώνετε πίστη στον Ιησού και τον ακολουθείτε, φίλοι και συγγενείς ίσως να σας φερθούν εχθρικά. Μήπως έχετε αντιμετωπίσει προβλήματα στη δουλειά σας λόγω της αποφασιστικότητάς σας να είστε έντιμοι σε όλα; (Εβρ. 13:18) Μήπως έχετε αντιμετωπίσει εναντίωση από την κυβέρνηση επειδή μιλούσατε για την ελπίδα σας σε άλλους; Ωστόσο, όποια μορφή θλίψης και αν αντιμετωπίζουμε, ο Παύλος λέει ότι πρέπει να χαιρόμαστε. w23.12 σ. 10, 11 ¶9, 10

Ο Ιακώβ υπέμεινε πολλά προβλήματα. Δύο γιοι του, ο Συμεών και ο Λευί, ντρόπιασαν την οικογένεια και έφεραν μομφή στο όνομα του Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, η αγαπημένη σύζυγος του Ιακώβ, η Ραχήλ, πέθανε καθώς γεννούσε το δεύτερο παιδί τους. Επίσης, εξαιτίας μιας μεγάλης πείνας, ο Ιακώβ αναγκάστηκε να μετοικήσει στη γη της Αιγύπτου στα γηρατειά του. (Γέν. 35:16-19· 37:28· 45:9-11, 28) Παρ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες, ο Ιακώβ ποτέ δεν έχασε την πίστη του στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις Του. Ο Ιεχωβά, από πλευράς του, έδειχνε στον Ιακώβ ότι είχε την εύνοιά Του. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά ευλογούσε τον Ιακώβ από υλική άποψη. Σκεφτείτε επίσης πόσο ευγνώμων πρέπει να ήταν ο Ιακώβ στον Ιεχωβά όταν αντάμωσε ξανά τον Ιωσήφ, τον γιο που χρόνια νόμιζε νεκρό! Χάρη στη στενή του φιλία με τον Ιεχωβά, ο Ιακώβ κατάφερε να αντιμετωπίσει τις δοκιμασίες του με επιτυχία. (Γέν. 30:43· 32:9, 10· 46:28-30) Όταν διατηρούμε στενή φιλία με τον Ιεχωβά, μπορούμε και εμείς να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις απροσδόκητες δοκιμασίες. w23.04 σ. 15 ¶6, 7

Ο 23ος Ψαλμός είναι ένας ύμνος που εκφράζει πεποίθηση για την αγάπη και την τρυφερή φροντίδα του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ, ο συγγραφέας αυτού του ψαλμού, περιγράφει τον ισχυρό δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στον ίδιο και στον Ποιμένα του, τον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ ένιωθε ασφαλής καθώς άφηνε τον Ιεχωβά να τον καθοδηγεί και εξαρτόταν απόλυτα από εκείνον. Ήξερε ότι η αγάπη του Ιεχωβά θα τον ακολουθούσε όλες τις ημέρες της ζωής του. Γιατί ήταν τόσο βέβαιος; Ο Δαβίδ ένιωθε ότι είχε καλή φροντίδα επειδή ο Ιεχωβά τού προμήθευε συνεχώς ό,τι είχε ανάγκη. Ο Δαβίδ επίσης απολάμβανε τη φιλία και την εύνοια του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ήταν βέβαιος πως, ό,τι και αν του επιφύλασσε το μέλλον, ο Ιεχωβά θα συνέχιζε να φροντίζει για όλες του τις ανάγκες. Η εμπιστοσύνη του Δαβίδ στην τρυφερή αγάπη του Ιεχωβά ήταν πιο ισχυρή από οποιεσδήποτε ανησυχίες του και του χάριζε βαθιά ευτυχία και ικανοποίηση.​—Ψαλμ. 16:11. w24.01 σ. 29 ¶12, 13

Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ο λαός του Ιεχωβά σε πολλές χώρες έχει απολαύσει έναν βαθμό ειρήνης και ελευθερίας καθώς επιτελεί το έργο κηρύγματος. Μάλιστα, το έργο έχει σημειώσει εκπληκτική πρόοδο. Σήμερα, τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος εξακολουθούν να αποβλέπουν στον Χριστό για καθοδηγία. Θέλουν να αντανακλούν οι οδηγίες που δίνουν στους αδελφούς την άποψη του ουρανού για τα διάφορα ζητήματα. Με τη σειρά τους, οι επίσκοποι περιοχής και οι πρεσβύτεροι δίνουν κατεύθυνση στις εκκλησίες. Οι χρισμένοι πρεσβύτεροι βρίσκονται στο “δεξί χέρι” του Χριστού. (Αποκ. 2:1) Βέβαια, αυτοί οι πρεσβύτεροι είναι ατελείς και κάνουν λάθη. Ο Μωυσής και ο Ιησούς του Ναυή έσφαλλαν κάποιες φορές, όπως και οι απόστολοι. (Αριθ. 20:12· Ιησ. Ναυή 9:14, 15· Ρωμ. 3:23) Παρ’ όλα αυτά, ο Χριστός οδηγεί προσεκτικά τον πιστό δούλο και τους διορισμένους πρεσβυτέρους, και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό. Επομένως, έχουμε κάθε λόγο να εμπιστευόμαστε την καθοδηγία που παρέχει μέσω εκείνων που είναι διορισμένοι να ασκούν την ηγεσία. w24.02 σ. 23, 24 ¶13, 14

Σήμερα, εμείς μπορούμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά μιλώντας για εκείνον με θέρμη, ευγνωμοσύνη και αγάπη. Όταν είμαστε στη διακονία, έχουμε κατά νου ότι ο κύριος σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να ελκυστούν στον Ιεχωβά, να δουν τον αγαπημένο μας Πατέρα όπως τον βλέπουμε εμείς. (Ιακ. 4:8) Χαιρόμαστε πολύ να δείχνουμε στους ανθρώπους πώς περιγράφει η Γραφή τον Ιεχωβά, αποκαλύπτοντας την αγάπη του, τη δικαιοσύνη του, τη σοφία του, τη δύναμή του και άλλες ελκυστικές ιδιότητες. Επίσης, αινούμε τον Ιεχωβά και τον ευαρεστούμε προσπαθώντας να τον μιμούμαστε. Όταν το κάνουμε αυτό, ξεχωρίζουμε σε αυτόν τον πονηρό κόσμο. Οι άνθρωποι ίσως παρατηρούν ότι είμαστε διαφορετικοί και μπορεί να αναρωτιούνται γιατί. (Ματθ. 5:14-16) Στις καθημερινές μας επαφές μαζί τους, ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να τους εξηγήσουμε γιατί ενεργούμε έτσι. Ως αποτέλεσμα, ειλικρινή άτομα ελκύονται στον Θεό μας. Όταν αινούμε τον Ιεχωβά με αυτούς τους τρόπους, φέρνουμε χαρά στην καρδιά του.​—1 Τιμ. 2:3, 4. w24.02 σ. 10 ¶7

Για να γίνετε ώριμοι Χριστιανοί, θα χρειαστεί να αποκτήσετε κάποιες πρακτικές δεξιότητες. Αυτές θα σας βοηθήσουν να επωμιστείτε ευθύνες στην εκκλησία, να κρατήσετε μια εργασία ώστε να συντηρείτε τον εαυτό σας ή την οικογένειά σας και να έχετε υγιείς σχέσεις με τους άλλους. Για παράδειγμα, μάθετε να διαβάζετε και να γράφετε καλά. Η Γραφή λέει ότι ο ευτυχισμένος και επιτυχημένος άνθρωπος αφιερώνει χρόνο κάθε μέρα για να διαβάζει τον Λόγο του Θεού και να κάνει στοχασμούς γύρω από αυτόν. (Ψαλμ. 1:1-3) Διαβάζοντας τη Γραφή καθημερινά, θα γνωρίσει τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά, πράγμα που θα τον βοηθάει να σκέφτεται καθαρά και να κάνει λογικούς συλλογισμούς. (Παρ. 1:3, 4) Οι αδελφοί και οι αδελφές μας αποβλέπουν σε ικανούς άντρες για διδασκαλία και συμβουλές που βασίζονται στη Γραφή. Αν διαβάζετε και γράφετε καλά, θα είστε σε θέση να ετοιμάζετε ομιλίες και σχόλια που ωφελούν τους άλλους και ενισχύουν την πίστη τους. Θα είστε επίσης σε θέση να κρατάτε ουσιαστικές σημειώσεις που θα σας βοηθούν να εποικοδομείτε τη δική σας πίστη, καθώς και να ενθαρρύνετε άλλους. w23.12 σ. 26, 27 ¶9-11

Όταν φοβάστε, να στοχάζεστε τα όσα θα κάνει ο Ιεχωβά στο μέλλον, όταν ο Σατανάς θα έχει βγει από τη μέση. Μια επίδειξη στην περιφερειακή συνέλευση του 2014 έδειχνε έναν πατέρα που συζητούσε με την οικογένειά του πώς θα μπορούσαν τα εδάφια 2 Τιμόθεο 3:1-5 να διατυπωθούν αν προέλεγαν πώς θα είναι τα πράγματα στον Παράδεισο: «Στον νέο κόσμο, οι καιροί θα είναι πολύ ευτυχισμένοι. Διότι οι άνθρωποι θα αγαπούν τους άλλους, θα αγαπούν τους πνευματικούς θησαυρούς, θα είναι μετριόφρονες, ταπεινοί, θα αινούν τον Θεό, θα είναι υπάκουοι στους γονείς, ευγνώμονες, όσιοι, θα δείχνουν μεγάλη στοργή στην οικογένειά τους, θα είναι διαλλακτικοί, πάντα θα μιλούν καλά για τους άλλους, θα είναι εγκρατείς, πράοι, θα αγαπούν την αγαθότητα, θα είναι αξιόπιστοι, υποχωρητικοί, θα έχουν ταπεινό φρόνημα, θα είναι άτομα που αγαπούν τον Θεό και όχι τις απολαύσεις, θα υποκινούνται από γνήσια ευσέβεια· σε αυτούς να μένεις κοντά». Συζητάτε εσείς με την οικογένειά σας ή με τους ομοπίστους σας πώς θα είναι η ζωή στον νέο κόσμο; w24.01 σ. 6 ¶13, 14

Πόσο καθησυχαστικό είναι να ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά επιδοκιμάζει τον λαό του ως ομάδα! Η Αγία Γραφή λέει: «Ο Ιεχωβά ευαρεστείται με τον λαό του». (Ψαλμ. 149:4) Κατά καιρούς όμως, μερικοί αποθαρρύνονται τόσο πολύ ώστε ίσως αναρωτιούνται: “Επιδοκιμάζει ο Ιεχωβά εμένα προσωπικά;” Αρκετοί πιστοί λάτρεις του Ιεχωβά στους Βιβλικούς χρόνους πάλευαν κάποιες φορές με τέτοιες σκέψεις. (1 Σαμ. 1:6-10· Ιώβ 29:2, 4· Ψαλμ. 51:11) Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι ατελείς άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν την επιδοκιμασία, ή αλλιώς την ευμένεια, του Ιεχωβά. Πώς; Πρέπει να εκδηλώσουμε πίστη στον Ιησού Χριστό και να βαφτιστούμε. (Ιωάν. 3:16) Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε δημόσια ότι έχουμε μετανοήσει για τις αμαρτίες μας και έχουμε υποσχεθεί στον Θεό να κάνουμε το θέλημά του. (Πράξ. 2:38· 3:19) Ο Ιεχωβά χαίρεται πολύ όταν κάνουμε αυτά τα βήματα για να καλλιεργήσουμε μια σχέση μαζί του. Αν συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ζούμε σύμφωνα με την ευχή της αφιέρωσής μας, ο Ιεχωβά μάς επιδοκιμάζει και μας θεωρεί στενούς φίλους του.​—Ψαλμ. 25:14. w24.03 σ. 26 ¶1, 2

Μπορούμε να μιμούμαστε τους μαθητές συνεχίζοντας να κηρύττουμε ακόμα και όταν οι αρχές απαιτούν να σταματήσουμε. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας βοηθάει να επιτελούμε τη διακονία μας. Γι’ αυτό, να προσεύχεστε για τόλμη και σοφία καθώς και για τη βοήθεια του Ιεχωβά ώστε να χειρίζεστε τα προβλήματά σας. Πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουν σωματικά ή συναισθηματικά προβλήματα, την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου, μια δύσκολη οικογενειακή κατάσταση, διωγμό ή κάποιο άλλο πρόβλημα. Πράγματα όπως οι πανδημίες και οι πόλεμοι έχουν κάνει πολλά από αυτά τα προβλήματα ακόμα πιο δύσκολα. Να ανοίγετε την καρδιά σας στον Ιεχωβά. Να του μιλάτε για την κατάστασή σας όπως θα μιλούσατε σε έναν στενό φίλο. Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά “θα ενεργήσει για χάρη σας”. (Ψαλμ. 37:3, 5) Αν εγκαρτερούμε στην προσευχή, αυτό θα μας βοηθάει να “υπομένουμε στη θλίψη”. (Ρωμ. 12:12) Ο Ιεχωβά ξέρει τι περνούν οι λάτρεις του​—«ακούει την κραυγή τους για βοήθεια».​—Ψαλμ. 145:18, 19. w23.05 σ. 5, 6 ¶12-15

Όταν έχουμε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, χρειάζεται να αντιλαμβανόμαστε «ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά» και κατόπιν να ενεργούμε σε αρμονία με αυτό. (Εφεσ. 5:17) Εντοπίζοντας Βιβλικές αρχές που ισχύουν στην περίπτωσή μας, στην ουσία προσπαθούμε να διακρίνουμε τον τρόπο σκέψης του Θεού γύρω από αυτό το ζήτημα. Έπειτα, καθώς εφαρμόζουμε τις αρχές του, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να παίρνουμε καλές αποφάσεις. “Ο πονηρός”, ο εχθρός μας ο Σατανάς, θα ήθελε να μας κρατάει τόσο απασχολημένους με τις επιδιώξεις αυτού του κόσμου ώστε να μην έχουμε χρόνο για την υπηρεσία του Θεού. (1 Ιωάν. 5:19) Θα ήταν πολύ εύκολο για έναν Χριστιανό να βάλει τα υλικά αποκτήματα, την κοσμική εκπαίδευση ή τη σταδιοδρομία του πάνω από τις ευκαιρίες που έχει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αν συνέβαινε αυτό, θα αποτελούσε ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος Χριστιανός επηρεάζεται από τον τρόπο σκέψης του κόσμου. Βέβαια, αυτά τα πράγματα δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά, αλλά δεν πρέπει ποτέ να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στη ζωή μας. w24.03 σ. 24 ¶16, 17