Debemos evitar o uso de razoamentos humanos. Se empezamos a pensar como as persoas que non serven a Xehová, pode que nós tamén o acabemos deixando de lado a el e as súas normas (1 Cor. 3:19). Moitas veces “a sabedoría deste mundo” anímanos a deixarnos levar polos nosos propios desexos. Algúns cristiáns de Pérgamo e Tiátira, permitiron que os influenciase a xente que os rodeaba, que eran persoas inmorais e adoraban deuses falsos. Xesús foi moi contundente ó darlles consello a aquelas congregacións por tolerar a inmoralidade sexual (Apoc. 2:14, 20). Hoxe en día, a xente que nos rodea tamén exerce moita presión para que aceptemos os seus puntos de vista equivocados. Algúns familiares e coñecidos poden intentar convencernos de que somos demasiado estritos e de que non pasa nada porque cedamos nalgunhas das normas que Xehová pon. Por exemplo, poderían dicirnos que non ten nada de malo deixarnos levar polos nosos desexos e que as normas morais da Biblia están anticuadas. Ás veces, poderiamos pensar que as instrucións que nos dá Xehová non son o suficientemente claras e ter a tentación de “ir máis alá do que está escrito” (1 Cor. 4:6). w23.07 páx. 16 pars. 10, 11

María, a nai de Xesús, necesitou forzas para facer a vontade de Deus. Ela non estaba casada, pero ía quedar embarazada. Tampouco tiña experiencia criando fillos, pero tería que coidar do neno que chegaría a ser o Mesías. E como non tivera relacións sexuais, como lle ía explicar todo aquilo a Xosé, o seu prometido? (Luc. 1:26-33) Como conseguiu María as forzas que necesitaba? Ela deixouse axudar por outros. Por exemplo, pediulle a Gabriel que lle dese máis información sobre o que Deus lle encargara (Luc. 1:34). Pouco tempo despois, viaxou “camiño da montaña” de Xudá para visitar a súa parente, Isabel. Ela felicitou a María e, inspirada polo espírito santo, compartiu con ela unha profecía moi animadora sobre o fillo que levaba no ventre (Luc. 1:39-45). Grazas a iso, María puido dicir que Xehová manifestara “o poder do seu brazo” (Luc. 1:46-51). Deus utilizou o anxo Gabriel e a Isabel para fortalecer a María. w23.10 páxs. 14-15 pars. 10-12

Só un número limitado de discípulos de Cristo foron unxidos co espírito santo e teñen unha relación especial con Xehová. A Biblia explica que son 144.000 e que servirán no ceo como sacerdotes con Xesús (Apoc. 14:1). O Santo do tabernáculo representa a relación especial que teñen con Xehová, ó ser adoptados como fillos espirituais seus mentres aínda están na Terra (Rom. 8:15-17). E o Santísimo do tabernáculo representa o ceo, onde mora Xehová. A “cortina” que separaba o Santo do Santísimo representa o corpo físico de Xesús. Mentres tivo un corpo físico non puido entrar no ceo como gran Sumo Sacerdote do templo espiritual. Pero, ó entregar o seu corpo humano como sacrificio pola humanidade, Xesús abriulles o camiño á vida no ceo a tódolos cristiáns unxidos. Igual ca Xesús, eles tamén deben deixar o seu corpo físico para recibir a súa recompensa celestial (Heb. 10:19, 20; 1 Cor. 15:50). w23.10 páx. 28 par. 13